Mustafa Nano
Zululand
Sipas të gjitha manualeve të vlerësimit të një politikani (sikur të kishte manualë të tillë, pasi në fakt nuk ekzistojnë), Edi Rama do të rezultonte një politikan i keq. Pse? Për një numër arsyesh: parapëlqen të sundojë, e jo të qeverisë, ka për ideal pushtetin, të cilin as nuk dëshiron ta ndajë, as nuk dëshiron ta humbasë, nuk ka skrupuj e parime, armiqtë don t’i korruptojë e t’i bëjë klientë, miqtë don t’i korruptojë e t’i bëjë shërbëtorë etj.
Sa më sipër janë të vërteta, dhe këtë s’e luan topi. Por përpjekjet e cave për ta prezantuar atë si alter ego-n e Berishës në kampin tjetër, apo si një të keqe më të madhe se sa vetë Berisha, më kanë befasuar gjithmonë e vijojnë të më befasojnë. Befasia pra nuk ka lidhje me gjykimin që i bëhet Ramës, i cili (gjykimi, jo Rama) rëndom është i saktë dhe objektiv. Befasia më vjen nga krahasimi me Berishën, që më duket krejt kuturú (krahasimi; edhe Berisha, në fakt).
Disa zëra anti-Rama i respektoj jo pak, e kjo gjë më bën që herë pas here ta rishqyrtoj imtësisht bindjen time të kundërt me të tyren. Mirëpo, pasi i vij rrotull mirë e mirë argumentit, e pasi shtie në punë gjithë fuqinë time për të qenë i ftohtë, i shtruar, racional, objektiv, unë mbetem i qepur pas idesë, se në instancë të fundit Edi Rama përbën një ofertë politike shumë sexy në raport me Sali Berishën.
Nuk e përjashtoj sërish, që mund të gabohem, por nuk më ikin nga mendja do karakteristika që e dallojnë dramatikisht Sali Berishën, e të cilat nuk vihen re tek Edi Rama. Së pari, Berisha është i dhunshëm në planin retorik e në planin praktik. Sikur të mos mjaftojë kjo, ka zëra që e lidhin atë, apo regjimin e tij të viteve 1992-1997, me një numër vrasjesh (s’po flas për viktimat e vitit 1997, të cilat me një logjikë shkel e shko po i konsideroj të vdekur “neutralë”). Së dyti, Berishës nuk i gjen shpirti karar pa ia arritur ditës të kontrollojë çdo cep të vendit e çdo qoshe të shtetit, dhe këtë nuk e bën thjesht për të mbrojtur zullumet e veta apo zullumet e të vetëve, sidozot Gërdecin apo vjedhjet skandaloze në rrugën Durrës-Kukës (jam i sigurt që, në rast nevoje, këtë e bën dhe Rama), por për një mani e tahma sundimi. Së treti, Berisha është në politikë një përthyerje frikshmërisht harbute e prapambetjes endemike shqiptare, gjë që duket çdo ditë në komunikimin e tij publik.
Po pres të më sfidojë ndokush me tezën, se të tria këto karakteristika i ka dhe Rama, apo me tezën se të tria këto karakteristika nuk janë të Berishës, apo më në fund me tezën, se të tria këto karakteristika nuk e bëjnë të frikshëm një personalitet politik.
