Arben Çokaj, 26.01.2011
Vrasja e tre protestuesve të pafajshëm në rrugë me datë 21 janar 2011, si dhe plagosja e dhjetëra të tjerëve, protestues dhe policë, tregon qartë tensionin e panevojshëm politik të krijuar vetvetiu dhe artificialisht në Shqipëri, nga kreu i qeverisë shqiptare, i cili ka kohë që është në krizë personale, dhe me shenja të theksuara të një sëmundjeje të rëndë mendore. Berisha po përpiqet me të gjitha forcat, që ta asgjësojë edhe fizikisht – të vrasë për të trembur – një popull të tërë opozitar.
Nuk ka asnjë dyshim, se mbështetësit për Opozitën e Bashkuar kanë ardhur duke u rritur. Për këtë ka një sërë faktorësh dhe arsyesh sociale, ekonomike dhe politike. Disa nga më të dukshmet janë mungesa e përgjegjësisë së kryeministrit për treguesit ekonomikë, ku ai tallet vazhdimish dhe banalisht me popullin e tij të varfër, duke folur për rritje në kohë krize, sa sfidon dhe çudit gjithë botën, e shoqëruar kjo me një korrupsion të paimagjinuar në çdo qelizë të shoqërisë, deri në nivelin më të lartë, dhe askush nuk dënohet; krimet e mëdha që po ndodhin në këtë vend, që po na shokojnë dhe e paraqesin shoqërinë shqiptare si të sëmurë; aksidentet e shumta e të përditshme në rrugë, për shkak të rrugëve të këqia dhe padurimit e pakujdesisë së drejtuesve të automjeteve, etj. etj., i japin shoqërisë sonë elementët tragjikë të pasigurisë dhe frikës së përhershme për ekzistencë.
E gjitha kjo pasiguri qytetare, gjenerohet në masë të madhe nga frika e brendshme e kreut të qeverisë, i cili duke qenë se është diskretituar para publikut si kurrë më parë dhe duke e ndjerë humbjen e tij në mbështetjen popullore (përveç frikamanëve, servilëve dhe puthadforëve të tij), ai ka vetëm një alternastivë: ta mbajë pushtetin me dhunë. Kështu që ai ushtron dhunë të përditshme me gjithë stafin e afërt të tij, dhunë verbale e fizike mbi administratën shqiptare dhe mbi një popull të tërë. Kjo alternativë e krisur e tij, rezulton e pasuksesshme, se nuk është alternativë racionale, por diktatoriale. Çdo alternativë qeverisëse në demokraci, që nuk gjeneron zhvillim ekonomik, hapje të vendeve të reja të punës dhe mirëqënie, paqe e harmoni sociale, është alternativë e dështuar.
Duke urdhëruar Policinë e Shtetit dhe Gardën e Republikës që të provokojë dhe ushtrojë dhunë mbi protestues të pafajshëm e të pambrojtur, duke irrituar dhe agresivuar një masë të tërë protestuesish dhe më pas, duke qëlluar mbi turmën në rrugë dhe mbi dritaret e kullave binjake, kryeministri i vendit e paraqet veten si ideator të një skenari kriminal, që mundohet si gjithnjë fajin t’ia faturojë opozitës, gjoja si puç dhe komplot shtetëror. Sali Berisha ka kapur shtetin dhe po mundohet në vazhdimësi të kapë çdo institucion, që nuk e ka nën kontroll dhe që i bën rezistencë atij.
Ajo që shihet qartë, do komentuar. Një i sëmurë me skizofreni *), e ka shkallën më të lartë të sëmundjes së tij, kur ai vret për të trembur të tjerët. A nuk e pamë vrasjen e pasqaruar të deputetit Xhindi, para zgjedhjeve të kaluara parlamentare; a nuk e pamë vrasjen e një kryekomunari në Kukës, para këtyre zgjedhjeve vendore? I njëjti terror u përdor edhe në demonstratën e 21 janarit. Në rrugë, jo brenda institucionit, u vranë tre vetë dhe u plagosën disa të tjerë nga plumbat e gardës. Frika e brendshme e kryeministrit inicioi një betejë të paqenë, imagjinare me puçistë të kohës së komunizmit. Ai provokoi dhunë duke sulmuar edhe gazetarët, që ata të iknin dhe të mos filmonin. Por ata filmuan dhe pamjet që ata siguruan, janë prova më e gjallë e krimit shtetëror.
Kokat e zgjuara të këtij vendi dhe përfaqësuesit ndërkombëtarë, e kanë kuptuar tashmë se në krye të qeverisë shqiptare, qëndron një person i sëmurë, me luhatje e dyzim personaliteti dhe mjaft i rrezikshëm për shoqërinë. Me ilaçet qetësuese, që ai pi për vite me radhë, duke qenë edhe mjek, ai ka mundur ta menaxhojë sëmundjen e tij mrekullisht, për të qenë ndër krerët më të lartë të këtij vendi në 20 vitet e fundit. Por ilaçet kanë filluar të mos e kontrollojnë më kryeministrin, se fiziku i është plakur. Hallakatja dhe pasojat, që ai i ka imponuar shoqërisë shqiptare, janë të mëdha dhe të pariparueshme.
Njerëz të thjeshtë e kuptojnë fare mirë paaftësinë e tij qeverisëse dhe krimin e vazhdueshëm, që ai bën mbi këtë popull, e jo më ekspertët. Një grua fshatare më pati thënë një herë, që para ngjarjes së Gërdecit: “ai po i vesh gratë shqiptare me të zeza”. Eja e merr guximin dhe mos i beso këtij parashikimi?! Nuk do shumë mend jo, mbi 3 000 vetë u vranë në ngjarjet e vitit ’97, ku si shkak kryesor ishte pikërisht Berisha, i cili është në gjendje të bëjë gjithçka, edhe të vrasë njerëz të pafajshëm, vetëm për karrigen e tij. Atëherë si pritet që ai të lejojë zgjedhje të lira në këtë vend?
Refuzim estetik
Të nesërmen e masakrës së 21 janarit, një i moshuar nga Shala (fshat malor në verilindje të Shkodrës) tha thjeshtë: “herën tjetër kur të bëhen votime, duhet që askush të mos votojë për Berishën”. E pra, një malësor pa shkollë, ka nocion dhe nuhatje demokratike më të madhe se kryeministri i vendit. Le të jetë kjo këshillë e thjeshtë, e gjeneruar nga ndërgjegjia parësore e një malësori, një vëth në vesh për të gjithë shoqërinë shqiptare, si dhe për partnerët tanë ndërkombëtarë, që kanë ndikim mbi zhvillimet politike të Shqipërisë. Berisha duhet të refuzohet.
Integrimi i Shqipërisë si vend kandidat për në BE, u pengua pikërisht ngaqë Berisha nuk pranoi të hapte rrugë. Ai po pengon një popull të tërë në rrugën e tij të zhvillimit dhe integrimit, kur dihet qartë se BE nuk i pëlqen drejtuesit problematikë. Ndryshe nga Berisha, ish-kryeministri dhe ish-presidenti malazes, Milo Gjukanoviç u largua nga posti i tij, për t’i hapur rrugë integrimit të vendit të tij. Gjukanoviç përflitet për aferat e tij korruptive, por është më i rregullt dhe më i ri se Berisha. Edhe akti i tij i fundit – largimi – tregon se ndërgjegjia e tij politike dhe kombëtare funksionon.
Që Berisha të largohet gradualisht, është një problem kompleks dhe i ndërlikuar, sepse kemi të bëjmë me rastin e një të sëmuri, që ka dalë jashtë realitetit dhe nuk pranon trajtim. Berisha nuk mund të durojë kërcënime, nuk mund të durojë protesta, se e ka zënë gjaku i të vrarëve pa faj. Rruga politike dhe metodat konseguente, që ka ndjekur Edi Rama deri tani, e kanë tronditur dhe trembur aq thellë kryeministrin, saqë e kanë shkërrmoqur qëndrueshmërinë e tij psiqike. Kjo u pa në parlamentin shqiptar, kur gjithë ai “burrë” u thye dhe i mbetur kokërr vetëm, u tha deputetëve të opozitës “legena…”. Kjo u pa edhe në reagimin dhe veprimet e tij para, gjatë dhe pas demonstratës.
Berisha nuk është aq burrë në përmasat e Gjukanoviç, sa të ketë guximin dhe përgjegjësinë politike, që të largohet vetë – ai mund të përfundojë si diktator qaraman, që largohet vetëm me protesta. Prandaj kërcënon e skërmitet kundër protestave. Duke parë rrezikshmërinë dhe paqëndrueshmërinë e tij psiqike, kërcënimet e tij nuk janë për të mos i marrë në konsideratë. Për të shmangur ndonjë gjakderdhje tjetër, duhet që të gjendet një rrugë “më e butë”, për ta larguar atë, në mënyrë paqësore… Precedenti i fundit i vrasjes së tre protestuesve të pafajshëm, është i mjaftueshëm për ta bërë atë që të largohet. Por a ha pykë Berisha? Ky duket se është problemi kryesor, se ai nuk di e nuk do të mbajë përgjegjësi për veprimet e veta.
Ndoshta duhet të dëgjohen këshillat amerikane, për mos-mbajtje protestash nga të dyja palët, e të ndihmohemi nga ndërmjetës ndërkombëtarë… Por edhe ndërkombëtarët duhet të jenë të besueshëm, bindës, më të prerë, më konseguentë e të drejtëpërdrejtë, nëse nuk duan probleme në këtë vend. Berisha është rrezik i madh për stabilitein dhe demokracinë në Shqipëri. Ai duhet të largohet me çdo kusht!
*) Për ata që e kanë vështirë të kuptojnë sëmundjen e skizofrenisë, mund të sqaroj se skizofrenia u ndodh edhe njerëzve të mençur e të ditur, që kanë lexuar e lexojnë shumë, kur truri nuk ua përballon më ngarkesën e madfhe që kanë, ai çahet, kris, pëson skizmë, ose skizofreni, e cila është e natyrave të ndryshme. Kur personi i sëmurë bëhet i rrezikshëm për shoqërinë, ai mbyllet, izolohet.
