SERGEJ ALEKSANDROVIC ESENIN
(Kostantinovo, 3 tetor 1895 – S.Petroburg, 28 dhjetor 1925)
Nje jete e shkurter dhe madheshtore asht karriera poetike e poetit madh rus Esenin. Ne kulmin e prodhimtarise dhe fames se tij, ne nje dite fund dhjetori 1925 ne moshen 30 vjeçare gjendet i vet varur ne nje dhome hoteli ne San Petroburg. Ndoshta jeta, ndoshta alkoli, ndoshta… nuk dihet. Ai vdiq duke lane mbrapa nje bote te madhe krijuese poetike.
Boris Pasternak shkruan: “Toka ruse nuk ka kriju asgja ma origjinale, ma natyrore, ma te bukur e ma te mire se Sergej Eseninin. Ndaj jetes vet ai asht sjelle si ne perralle. Edhe vargjet i ka shkru si ne perralle, duke i palose si letra dhe duke i shkru me gjakun e zemres se tij“. Nje dite para vdekjes la kete poezi lamtumire.
Mirupafshim, o mik mirupafshim.
Ti e di i shtrenjti im, ty t’kam në gji.
Ndarja jonë ishte veç nje parashikim,
qe premton t’takohemi perseri.
Mirupafshim o mik, qe s’takohemi ma
asnji dhimbje, as trishtim s’do keshe
N’kete jete, vdekja s’asht gja e re
Sigurisht e re s’asht, as te jetosh.
…..
” Arrivederci, amico mio, arrivederci.
Mio caro, sei nel mio cuore.
questa partenza predestinata
Promette che ci incontriamo ancora.
Arrivederci, amico mio, senza mano, senza parole
Nessun dolore e nessun tristezza dei sopraccigli.
In questa vita, morire non è una novità,
ma, di certo, non lo è nemmeno vivere.”
Përgatiti Ndoc Selimi
Dërgoi për publikim: Gjin Musa
