KUTIA ME ESHTRA NJERËZISH

1
32

E SHKUERA ARKIVON DHEMJEN NJERZORE, POR THERRET QË MBI DHEMJE KOHET SHTATZANA DO PJELLIN VETEM DASHURI
ZEF MULAJ

KUTIA ME ESHTRA NJERËZISH

Në rrënjët e lisave kocka e koka
Njerëzish që përtypnin shikimin
Ngjyrën e gjelbër thellë në heshtje

Lisat numëronin rreshta njerëzish
Të fshehur e të strukur pa frymë
Në tokën e tyre nga rridhnin burime gjaku
Në vend të ujit të botës e të limfës lisore
Në vend të lëkurës së lisave e freskisë
Në vend të luleve e cicërimave të zogjve
Nga horizonti pikonte ngjyra e gjakut

Kocka dhëmbë e gjymtyrë si rrënjë lisash
Mbështillnin pyllin me një varrezë masive
Të gjithë bashkë fëmijë pleq e gra pa emra
Që si të gjithë njerëzit e mbarë e botës
Kërkonin vetëm të jenë të lirë dhe liri

Kutia me eshtra njerëzish të kësaj kohe

Zef Mulaj

1 COMMENT

  1. Bukur shumë Zef Mulaj, me kete poezi, vertete nje histori me gjak shqipetaresh ne te gjitha kohet. Pena juaj nje ze i fuqishem atdhetari, me dhemje e dashuri. Ndigjova edhe vidion e prezantuar në gjuhen italiane ne Itali. Zeri juaj prej poeti, shkrimtari dhe shkencetari tash me permasa ne gjuhe dhe vende te ndryshme te evropes e me gjere. Me te vertete jam i emocionuar me këte poezi tragjike, por edhe e thellë poetike.

    Ju uroj nga zemra Sokoli

Comments are closed.