Kozeta Zavalani
UNË E LINDURA MË 8 MARS
Unë jam pemë e mbjellë nga lumi,
që nuk do të shterrë kurrë.
Diçka më ka zënë frymën e ëndrrës.
humbur në errësirën e pluhurit,
mbuluar si qefin të vdekurish.
Engjëjt, strukur për një kohë të gjatë
janë përtej murit të botës,
Ku një lumë këndon një këngë të bukur,
që rrjedh në paqe…
Ne jemi të gjithë të njëjtë në sytë e Zotit.
Por nuk jemi të njëjtë në mesin tonë.
Ne kemi krijuar shumë barriera mes nesh.
Jemi kaq të vegjël në botën e madhe
Shpesh të frikësuar, të humbur
Por jo për shkak të besimit.
Kush beson e di që Zoti,
është atje për të ndihmuar
Herë mund të jetë si një flutur
që era e çon ku dëshiron,
Herë mund të jetë si një zog
që lart në qiell fluturon.
Njerëzit janë të vegjël në këtë botë të madhe
Ndryshojnë nga mënyra se
si ne jetojmë në Tokë,
Në ngjyra të ndryshme, race dhe besimi,
Gjithmonë disa janë të lindur të urrejnë.
kundërshtarët e tyre janë ata që falin dashuri,
ndërsa të pafajshëm në paqe vdesin përsëri.
A jemi të gjithë të njëjtë!?
Të gjithë thithim të njëjtin ajër,
Kemi të njëjtat mendime për jetën,
Të gjithë duam të njëjtën gjë
Shëndet, punë e para si gjithnjë.
Globi ynë është aq i madh,
Por mendimet e njerzve aq të vogla
Ato nuk mund ose nuk duan të shohin,
padrejtësitë që bëjnë diferencën.
Ëndrrat marrin frymë,
Së bashku me lotët, ankthin e stresin e shtuar,
Së bashku me prekjen e gëzimit;
Ato lënë një peshë mbi mendimet tona kur jemi zgjuar.
Ato e bëjnë të ndarë qenien tonë;
Në një pjesë të kohës sonë,
Dhe në një pjesë të përjetësisë;
Si një ndryshim që zë frymën e ëndrrës.
në venitjen e paqetë të syrit,
ngarkuar nga një lot i paderdhur.
Një ndryshim ka zënë frymën e ëndrrës.
Si nga sëmundja e shpirtit;
humbur në errësirën e pluhurit.
Engjëjt, strukur për një kohë të gjatë
Përtej murit të botës,
dëgjojnë
të folurit e pemës
Duke u lutur për një ëndërr,
këtë mëngjes të ndritshëm të agimit për ju, me 8 Mars.
ENGLISH
I’m born on March 8
I am the tree planted by the river,
that will not ever suck out.
Something has choked the dream.
lost in the darkness of dust,
as shroud covering the dead.
Angels, crouched for a long time
They are beyond the wall of the world,
Where a river sings a beautiful song,
flowing in peace …
We are all equal in God’s eyes.
But we are not the same in our midst.
We have created many barriers between us.
We are so small in the big world
Often scared to lose
But not because of faith.
Who believes that God knows,
It is there to help
Times can be like a butterfly
the wind blows where he wants,
Times can be like a bird
that flies in the sky above.
Young people are in this big world
Change from the
we live on Earth,
In different colors, race and religion,
Always some are born to hate.
Their opponents are those who pray love,
while the innocent die in peace again.
Are we all the same !?
All breathe the same air,
We have the same thoughts about life,
We all want the same thing
Health, work first as always.
Our globe is so great,
But thoughts of the people so small
They can not or do not want to see,
the injustices that make the difference.
Dreams breathe,
Along with tears, anguish and stress added,
Along with the touch of joy;
They leave a weight on our thoughts when we are awake.
They do share our being;
In a part of our time,
And a part of eternity;
As a change that overlie the dream.
in fading restless eye,
uploaded a unshed tears.
A change has choked the dream.
As the disease of the soul;
lost in the darkness of dust.
Angels, crouched for a long time
Beyond the wall of the world,
listen
talking tree
Praying for a dream,
this morning shining dawn for you, 8 March.
Dërgoi për publikim, Gjin Musa, gazetar
